تسلیم شدن

تقریبا از وقتی خودم را شناختم، یعنی مثلا از ۱۴ سالگی، آدمی بودم که گاهی رفتار و عملکردم با عقایدم یکی نبود. (فقط بحث مذهبی نیست، کلا اعتقادات و دیدگاه هایم در هر زمینه ای.) خیلی جاها منطبق بود، یک جاهایی منطبق نبود و یک جاهایی هم در تضاد بود. و همیشه از این موضوع رنج می‌بردم. می‌خواستم رفعش کنم اما، نمیدانستم؛ نمیتوانستم.

اما حالا اوضاع خیلی بدتر شد ه است. چون توی چند مورد مچ خودم را، در حالی که داشتم اعتقادم را طبق عملم تغییر میدادم، گرفته ام! این یکی دیگر غیر قابل تحمل است.

آدم وقتی عقایدش را طبق آنچه برایش پیش آمده تغییر می‌دهد یعنی می‌خواهد چهارچوب را دور خودش بکشد نه این که خودش در چهارچوب قرار بگیرد. چهارچوب که خمیر نیست هی تغییر کند، می شکند. چهارچوب شکسته هم به درد نمیخورد...

آدم وقتی عقایدش را مطابق آنچه برایش پیش آمده تغییر می‌دهد، یعنی تسلیم شده. من نمی‌خواهم تسلیم شوم...

دو غصه ی بزرگ

من اهل نی‌ریزم. شهری که متاسفانه گردنه ی زیبای لای رزش قتله گاه سربازان بی گناه وطنم شد. به عنوان یک نی‌ریزی این را از من داشته باشید که اگر بهترین اتوبوس دنیا هم در آن گردنه چپ شود چیزی از آن نمی‌ماند.

درست، سربازی اجباری مشکل دارد، اصلا اصلش زیر سوال است، اما درمورد این حادثه باید جای دیگری دنبال مقصر بگردیم.

من فکر می‌کنم ایراد اصلی در فرهنگ رانندگی ما است. همیشه با دیدن ماشین سنگین هایی که در این گردنه ی پر شیب چگونه تخت گاز می‌روند چهار ستون بدنم می‌لرزید. و آخر هم این اتفاق افتاد که اولین نبود آخرین هم نیست.

البته این فرهنگ رانندگی ریشه در شخصیت شکل گرفته ی ما دارد. همین ادعا ها که نترس حواسم هست ها، همین دست فرمان من خوب است ها. همین چک نکردن معایب فنی اتوبوس از روی بی مبالاتی و بی مسئولیتی ها.

نمی‌دانم چقدر با رانندگان اتوبوس برخورد داشته اید، اما آنچه من دیده ام اکثرشان یک مشت بچه ی لجبازِ نابالغ با ظاهری مردانه اند حتی اگر ۵۰ سالشان باشد. حذف سربازی چاره نیست. خرید فلان اتوبوس چاره نیست.... چاره، آگاهی دادن به مردم است. چاره حتی تلاش برای آگاه شدن، توسط خود مردم است...

پی نوشت: حادثه ی معروف دیگرِ این روزها شهادت مظلومانه ی محیط بانان فداکاری بود که انگار هیچ نصیبی از حق و حقوق قانونی ندارند. اگر کسی از شما از قوانین موفق محیط بانی در کشور های دیگر خبر دارد یا می‌تواند مطلع شود ممنون می‌شوم اینجا مطرح کند :)

چالش‌های‌رمضان/۵

پنج:

+ من خودم دعا می‌کنم. اما توی خانه و به شیوه ی خودم. تنها راه دعا که حتما مسجد رفتن و مفاتیح خوندن و...  نیست که.

- آره خب. توی خونه ورزش هم میشه کرد. هرکسی به شیوه ی خودش. حتما نباید وسایل ورزشی و باشگاه و ورزشگاه  باشه که!

پی نوشت: به قول یکی، برای داشتن هر حال خوب سه چیز خیلی مؤثر است. زمان، مکان، یاران.

چیزی که خودشان‌هم به آن اعتقاد ندارند!

زن ها،

یا یکی را عاشق خودشان می‌کنند که دوستش ندارند.  و از بی محلی کردن به او‌ لذت می‌برند.

یا عاشق یکی می‌شوند و به او نمی‌گویند، اما از این راز لغزنده که قلبشان را قلقلک می‌دهد لذت می‌برند.

یا عاشق یکی می‌شوند که دوستشان ندارد، و از تلاش برای به دست آوردنش، هرچند بیهوده، لذت می‌برند.

یا عاشق یکی می‌شوند که عاشقشان است، و از بودن با او لذت می برند.

یا نه عاشق می‌شوند و نه کسی عاشقشان می‌شود. این دسته از زنها می‌روند و «فمنیست» می‌شوند!

لغت نامه ی بیخدا

فرازهایی از لغت نامه ی بیخدا، در دست تألیف توسط سران نظام:

مسؤول . [ م َ ئو ] (ع ص ) . کسی که به خاطر عقل و امانت داری اش، از سوی سایرین و برای حل مشکلات آنها کاری را به او می سپارند.

مبهوت . [ م َ ] (ع ص ). کارگری که به فیش حقوقی «مسئول»های بالا رده ی انقلاب مستضعفین چشم دوخته در حالی که حقوقش ۷۰۰ هزار تومان! است و برای گرفتن وام ۲ میلیون تومانی ضامن ندارد.

وقیح . [ وَ ] (ع ص ). مسئولینی که پس از زو شدن فیش حقوقی های میلیونی‌شان ضمن عدم تکذیب، به مردم می‌گویند حواستان باشد فیش حقوقی من را رو کرده اند تا حزب و جناح کن را بزنند.

سودجو. (نف مرکب ) افرادی که بدون توجه به اینکه مدیران با فیش حقوقی بالا از رجال سیاسی این نظام هستند، بدون اینکه بفهمند این پیکان چند دقیقا کجا را باید نشانه رود، صرفا می‌خواهند این موضوع را نشانه ی فساد یک حزب خاص بدانند و برای خودشان از آب کره بگیرند.

احمق . [ اَ م َ ] (ع ص ) . مردمی که فکر می‌کنند در رژیم قبلی بیشتر از نظام کنونی لفت و لیس وجود داشت و اکنون فقط چند تا ناخاله هستند که از این کارها می‌کنند و آبروی نظام را می‌برند.

ناامید. [ اُ ] (ص مرکب ). من! دقیقا خود من! نا امید از مردمم، از حکومتم، از کشورم، از خودم و از هرچه فکرش را بکنید.

چالش های رمضان/ ۳ و ۴

سه: «روزه می‌گیریم که حال گرسنه ها و فقرا را درک کنیم.» چه کسی این جمله را گفته؟ چرا بیخودی فلسفه تراشی می‌کنید؟ درک حال گرسنگان یکی از «پیامد»های روزه داری ست نه «دلیل» آن. وگرنه روزه به خود آنها هم واجب نمی‌شد!

دلیل اصلی اینکه روزه واجب شده را فقط کسی که واجبش کرده می‌داند. اما به نظر بنده، ما روزه می‌گیریم تا چند روز از سال چیزی یا کاری که دلمان می‌خواهد و می‌توانیم انجامش دهیم(و برخلاف مورد مشابه، رژیم گرفتن، برایمان ضرری هم ندارد) را انجام ندهیم، فقط به خاطر خواست خدا. یعنی تنها ۸ درصد از روزهای سال تمرین کنیم نفس ما برای ما تصمیم نگیر. تمرین است. شاید کاملا موفقیت آمیز نباشد اما باید باشد.

چهار (شوخی): دوستان اینستاگرامی، خیلی ممنونیم که حواستان هست عکس غذاهای خوشمزه تان را بعد از افطار بگذارید. اما باور بفرمایید این اینستاگرام از خدا بی خبر در طول روز هم آن عکس ها را نشان می‌دهد!

لبه ی تیغ

این پست حذف شد.

به امید روزی که به خاطر پست های دیگران در وبلاگشان، در زندگی شخصی شان فوضولی نکنیم و بدانیم یک‌بلاگر، یک‌نویسنده است (هرچند کوچک) و قرار نیست همه ی‌نوشته هایش به خودش مربوط باشند.‌با تشکر :)

چالش های رمضان/ ۱ و ۲

یک^۱: اگر روزه می گیریم وظیفه مان است، بر سر کسی منت نداریم. روزه گرفتن در حقوق و وظایف متقابلمان با اطرافیان تغییری ایجاد نمیکند. حواسمان باشد حق الناس را فدای حق الله نکنیم. هر دو با هم.

دو: اگر نمی خواهید روزه بگیرید، میل خودتان است.اما هیچ آدم عاقلی دیگران را به خاطر تغییر خود خواسته ی ساعات غذا خوردنشان^۲ مسخره نمی کند!

 

۱) این که اول نوشته شماره‌میگذارم‌یعنی‌این‌پست ها ادامه‌دار است ان شاء الله.

۲) سو تفاهم نشود‌که روزه فقط همین است! بلکه‌مسخره کنندگان فقط به اینش گیر میدهند نه به جنبه های زیبای دیگرش!

پی نوشت: من نمیدانم این قانون مجازات روزه خوار از کجا آمده، درستش چیست و غلطش چیست و اگر هست چگونه اجرا شدنش صحیح است؟ شما اگر میدانید بگویید :)

مَجاز محض

یک یادداشت غیر مَجاز:

نه ملاقات

نه تلفن

نه تصویر متحرکی از یک لبخند

ما این چنینیم

بگذار هرچه میخواهند تحلیل کنند

نظرات جامعه شناسانه و روان شناسانه و غیره بدهند

از دنیای قدیم خوب بگویند.

از دنیای حقیقی پوشالی شان که بوی تعفنش خودشان را هم خفه کرده

ما با هم دوست می شویم

دور از مصلحت ها

دور از منفعت طلبی ها

دوست میشویم  برای دوستی

نه ملاقات

نه تلفن

نه تصویر متحرکی از یک لبخند

نه هیچ‌نشانه ی دیگری از ظاهر

با درون هم کار داریم

با ذهن هم

با جان هم

بگذار حقیقی ها دوستی ما را مجازی بدانند

حقیقتِ ما هم همین است

مَجاز محض!

مار در آستین

من اعتقاد دارم اگر کسی شبکه های پورنوگرافی ماهواره اش را قفل نکند بهتر است! راستش در این صورت ماهواره در نظرش میشود همان ابزار‌ گناهی که هست. که هروقت یخواهد گناه کند میرود سر وقتش. اما امان از وقتی که با قفل کردن چاهار تا شبکه فکر میکند خب، باکتری ها را‌کشتم و ماهواره ام پاستوریزه و ایمن شد. آن وقت این غول بی شاخ و دم را راه میدهد توی حریم خانواده اش!

 مشکل ماهواره شبکه های معروف به «شبکه های بد» ش نیستند بلکه همین شبکه های «اینا که دیگه چیزی نداره» اش هست. چون به اولی میدان داده نمیشود اما دومی را با آغوش باز میپذیریم.

پی نوشت اول: مشکل من با ماهواره حجاب و رقص و این چیزهایش نیست، بلکه فراتر از آن، سبک زندگی ای است که تبلیغ میکند.

پی نوشت دوم: کم پیش می آید درمورد اظهار نظری انقدر مطمئن باشم که «مردی که در خانه اش ماهواره دارد، به بلوغ فکری و قدرت تحلیل کافی‌نرسیده است». البته با احترام به اکثر هموطنان عزیزم :)