این پست را پارسال تگذاشتم اما بعد از عید بود، دوستان گفتند کاش زودتر میگفتی! امسال زودتر می‌گویم:

فرستادن پیامک های خالی از روح "سند تو آل" شب عید می خواهد چه دردی از ما را دوا کند؟ وقتی یک شعر تکراری تبریک با وصف ساده ی بهار از طرف کسی می آید خوشحال می شوید؟ من که وقتی بفهمم او این شعر را از کس دیگری دریافت کرده، یا نه، اصلا خودش تایپ کرده اما به همه ی لیستش -  دوست و دشمن و خنثی - فرستاده، شاید ناراحت نشوم اما مطمئنا خوشحال هم نخواهم شد.

بیایید اگر واقعا به یاد کسی بودیم، برایش یک جمله ی کوتاه بنویسیم. سال نو را به او تبریک بگوییم، با متنی که فقط برای او فرستادنی است، و فقط خطاب به او معنا پیدا می کند.  برایش آرزوی موفقیت کنیم. و اسم او را در پیام بیاوریم نه اسم خودمان را ! حالا که دست زمانه همه چیزمان را مجازی کرده لااقل تبریک های مجازی مان روح داشته باشند.

من پارسال به تک تک افراد لیستم اینگونه پیام دادم و در مجموع دو ساعت از وقتم را گرفت. عوضش از پشت پیامک دو به دو به هم لبخند زدیم. تبریک باید مخصوص باشد!