قبلا که خشک سالی نبود از وقتی پسته ها مغز میکردند تا وقتی چیده میشدند نیاز به نگهبانی شبانه روزی داشتند چون باغ ما در منطقه ی نا امنی واقع شده است. اما میگویند "علت میرود و عادت نمیرود." حالا هم که خشکسالی شده و محصولات در حدی نیست که دزد بزند، نه ما عادت به نگهبانی ازسرمان افتاده و نه دزد ها عادت دزدی! علی ای حال من امشب تنهایی در یک منطقه ی کویری از آسمان باغمان لذت می برم و گاهی هم در آن قدم می زنم. بی چوب و چماق. اگر دزدی بیاید هم کاری از دستم ساخته نیست جز این که امر به معروف و نهی ازمنکرش کنم!