چند ماه ننوشتن لازم بود که بفهمم نه نوشتن حالم را خوب می‌کند نه ننوشتن. می‌خواستم کوچ کنم به جایی دیگر، میسر نشد. پرنده‌ی مهاجر اگر نتواند مهاجرت کند، چه کند؟ پرواز هم نکند؟ نمی‌شود. 

علی‌الحساب قفل اینجا را باز می‌کنم تا اگر شبی، نیمه‌شبی نوشتنم گرفت، تابوی "تو خداحافظی کردی" مانعم نشود.

[می خواستم بگویم:
«گفتن نمی توانم»
آیا همین که گفتم
یعنی
همین که
گفتم؟]

پی‌نوشت یک: عنوان از سیمین بهبهانی و شعر از قیصر امین پور

پی‌نوشت دو: شما روزگارتان چطور است؟ حالتان چطور است؟