کامنت‌ها، چالش‌های وبلاگی، رادیوها، مسابقات وبلاگی، دورهمی‌ها، صندلی داغ‌ها و خیلی پل‌های ارتباطی دیگری وجود دارند که می‌توانند منجر به این بشوند که روابط بین وبلاگ نویس‌ها را تقویت کنند، وبلاگ‌ها و نویسنده‌های جدید به آدم معرفی کنند و نهایتا منجر به بهتر خواندن و بهتر نوشتن بشوند.
اما بلاگستان پر شده از نویسنده‌هایی که نه تنها خوب نمی‌نویسند، بلکه با روابطی که دارند، نیازی هم به تلاش برای بهتر نوشتن حس نمی‌کنند. (که واقعا همه ما می‌دانیم خوب نوشتن ملاک نیست و تلاش برای خوب تر نوشتن مهم است).
این تلاش نکردن هم برای خودشان بد است هم برای دیگران. وبلاگ‌هایی که انگار کپی ناشیانه‌ای از وبلاگ نویس‌های قدیمی تر (که همان‌ها هم گاهی کپی بودند!) و کپی ناشیانه‌ای از روی‌دست یکدیگرند. و واقعا تشخیصشان از یکدیگر مشکل است.
در این واویلای شبکه‌های اجتماعی که دارد فرهنگمان را به نابودی می‌کشاند، کاش با زیاده روی نکردن در این روابط، فضای وبلاگ فارسی را دیگر شبیه به شبکه‌های اجتماعی نکنیم. به خدا همین یک جا برای پناه آوردن برایمان مانده!
