سکوت مطلق

شاید به فضای وبلاگ من نخورد ولی این حرف را از من داشته باشید. برای تمام کردن یک‌رابطه‌ی عاطفی، خزعبلاتی مثل آهسته آهسته کم کردن ارتباط و اذیت نشدن طرفین و... را روی یک کاغذ بنویسید، مچاله کنید و پرت کنید داخل سطل آشغال گوشه ی اتاق. و به جای آن، هر روزی که از خواب بیدار شدید و مطمئن شدید بازی به آخرش رسیده وارد غیبت کبری شوید. نه خداحافظی کنید، نه آرزوی موفقیت کنید و نه عذرخواهی، نه هیچ عذری و دلیلی بیاورید و نه سعی کنید برنده یا بازنده باشید. مطمئن باشید اگر حرفی باشد گذر زمان آن را می‌گوید. آن هم با صدای بلند و لحنی شمرده. شمرده ی شمرده. مثل تیک تاک ساعت. شما سکوت کنید. سکوت مطلق.

خر چه داند قیمت نقل و نبات؟

هیچ وقت خودتان را توضیح‌ندهید. مخصوصا این‌مواقع:

وقتی طرف مقابل درمورد شما پیش زمینه ی ذهنی منفی دارد.

وقتی طرف‌ مقابل سودی در نپذیرفتن حرف و حق شما دارد.

و وقتی طرف مقابل، عادل (بخوانید با انصاف، منطقی، یا هر تعریف مشابه دیگر) نباشد.

یا به طور خلاصه وقتی طرف حرف شما را نمی شنود که بداند باید بپذیرد یا خیر. بلکه می شنود تا رد کند!

میدانم توضیح‌ واضحات بود. اما خب دسته بندی کردن باعث می شود در مواقع لزوم راحت تر بدانیم چه‌کنیم. و ضمنا یک یاد آوری بود به خُدُم!