نمی‌شود با گفتن این حرف که هدف تبلیغ یک کار خوب است چیزی را توجیه کرد. عکس گرفتن با خانه‌ی محرومین با آن اسباب اثاثیه ی کهنه و کم، و آن قیافه‌های مظلوم، مخصوصاً وقتی عکس از داخل گرفته شود و لحظه‌ی ورود شما را ثبت کند، کار جالبی نیست مسئولان گرامی! مهم هم نیست کاندیدای کدام جناح باشید. الحمدلله همه‌ی مسئولین چندتایی از این عکس‌ها دارند توی آرشیوشان! و داشتن این عکس برای سیاسیون شبیه داشتن عکس با شورت ورزشی برای مدیران ورزشی شده!
برای این که بفهمیم کار جالبی نیست کافی است به این فکر کنیم که اگر یکی از ائمه‌ی معصومین الآن حضور داشتند واقعا چنین کاری را می‌کردند؟
وانگهی، جدا از این که کار خوبی نیست، کار مسخره‌ای هم هست! انقلاب ما نزدیک به چهل سال عمر دارد. وقتی بعد از چهل سال با محرومین از ابتدایی ترین امکانات عکس بگیریم، مثل این است که یک مهندس ساختمان، با ساختمان نشست کرده.ی فرو ریخته‌ای که خودش جزو مهندسین سازنده‌اش بوده عکس بیندازد و به عنوان تبلیغ بگذارد اینستاگرامش و بگوید من برای آواربرداری از این ساختمان‌ها آماده‌ام! تلفن تماس: فلان!
