در نود درصد اوقات با کسانی که مدافع حقوق زنان هستند مخالفم. چون اصلاً اصل موضوع را نگرفته‌اند و بیشتر کارشان شبیه به نق زنی، آن هم در مسائل دست دوم است تا دفاع واقعی از حق واقعی.
مثلا همین الآن که کابینه‌ی پیشنهادی رئیس جمهور معرفی شده است، خیلی از همین زنان (یا مردان) مدافع، شاکی‌اند از این که چرا وزیر زن نداریم؟! انگار که زنان بچه‌اند و برای این که راضی نگهشان داریم باید بگوییم: «بیاین! دو‌تا وزارت هم دست شما باشه! سرگرم باشید!»
این اعتراض خودش بیشترین تبعیض جنسیتی است! شما اگر تحلیلگر سیاسی هستید و صاحب‌نظر، و می‌خواهید از حقوق زنان دفاع کنید، بگویید برای فلان وزارت فلان خانم مناسب‌تر از این آقای معرفی شده بود، اما چون زن بود این آقا به او ترجیح داده شد. و واقعا هم نظرتان همین باشد! نه این که دولت را با مجلس اشتباه بگیرید و بپذیرید زن‌ها یک اقلیت‌اند و باید در کابینه کسی را داشته باشند تا به موقع از حقشان دفاع کند!
