متهمان ردیف آخر

می دانم همین که ببینید موضوع این نوشته درمورد اتفاقات اخیر، یعنی بحث کارتن خواب ها و گورخواب ها و... است حوصله تان سر می رود. اما نتوانستم چیزی نگویم. راستش تعجب کردم که مردم این همه ناراحت گورخواب ها شدند. چون اینها یک شبه گورخواب نشدند. حداقل اول کارتن خواب بودند و خب گور که خیلی از کارتن بهتر است. حالا چون اسمش گور است شلوغش نکنید!

راستی بزرگمهر حسین پور و همسرشان با مطالعاتی که داشتند معتقدند باید اینها را عقیم کنیم. چون اینها ژن شان ضعیف است و باید حذف شوند. آخ خدای من چقدر روشن فکر^_^. چرا این به فکر خود خدا نرسیده بود؟! آخر خدا هم انقدر بی مطالعه؟!

حالا واقعا چرا اینهمه کارتن خواب؟

شما فکر کنید با اعضای خانواده تصمیم می گیرید خانه را تمیز کنید. کلی تلاش می کنید، دست و بالتان خاکی و شاید زخمی می شود، خسته می شوید و ... بعد می نشینید توی خانه می بینید خانه تان از قبل از آن تصمیم کثیف تر شده است! داستان ما و انقلابمان هم همین است. این همه سختی و بدبختی کشیدیم و اینهمه کس و کارمان کشته شدند و این همه خون دل خوردیم که انقلابی که آن را انقلاب مستضعفین نامیدیم سر بگیرد، اما حالا که نگاه می کنیم می بینیم مستضعفینمان هم بیشتر شده اند و هم مستضعف تر. مشکل هم از جایی شروع شد که مایی که اول دست به دست هم دادیم و انقلاب کردیم از میانه ی راه دست یکدیگر را ول کردیم و هر کسی کیسه ی خودش را چسبید. حالا آن هر کسی می تواند مقام مسئولی که حقوق کلان می گیرد تا فقط حرف بزند باشد، می تواند ثروتمندی که به جای دردسر تولید، شیرینی واردات را تجربه می کند، یا من و شمایی که بی توجه به دور و برمان، و دور و بری هایمان فقط کار می کنیم که مال دنیا را جمع کنیم و خانه و ماشین و مبل و کوفت و زهرمار بخریم.

ما متهمیم. وقتی هفته ای هفت روز برنج و گوشت می خوریم و بعد می نالیم که حقوقمان کم است و نمی توانیم به کسی کمک کنیم متهمیم. وقتی هرسال رخت و لباس و دکور و هرچیز دیگری که زورمان برسد را نو می کنیم متهمیم. وقتی در تهران 300هزار و خورده ای (نزدیک به 400 هزار) خانه ی خالی هست متهمیم. ما متهمان خرده پا فردا مسئول می شویم. هر مبلغی روی حکم کارگزینی و فیش حقوقی مان بزنند را با کمال میل می گیریم (اگر چانه نزنیم و لابی نکنیم که بیشتر شود). همه اش را هم خرج همان چیزهایی می کنیم که از زمان غیر مسئولی مان عادت داشتیم. و مردم برایمان انقدر بی ارزش می شوند که خود را متهم هم نمی دانیم! اگر هم مسئول نشویم می شویم یک آدم معمولی که همه چیز را از چشم مسئولین می بیند و خودش را هیچ کاره می داند.

در هر صورت ما تبرئه می شویم. به به تبرئه شدن چقدر خوب است ^_^

لغت نامه ی بیخدا

فرازهایی از لغت نامه ی بیخدا، در دست تألیف توسط سران نظام:

مسؤول . [ م َ ئو ] (ع ص ) . کسی که به خاطر عقل و امانت داری اش، از سوی سایرین و برای حل مشکلات آنها کاری را به او می سپارند.

مبهوت . [ م َ ] (ع ص ). کارگری که به فیش حقوقی «مسئول»های بالا رده ی انقلاب مستضعفین چشم دوخته در حالی که حقوقش ۷۰۰ هزار تومان! است و برای گرفتن وام ۲ میلیون تومانی ضامن ندارد.

وقیح . [ وَ ] (ع ص ). مسئولینی که پس از زو شدن فیش حقوقی های میلیونی‌شان ضمن عدم تکذیب، به مردم می‌گویند حواستان باشد فیش حقوقی من را رو کرده اند تا حزب و جناح کن را بزنند.

سودجو. (نف مرکب ) افرادی که بدون توجه به اینکه مدیران با فیش حقوقی بالا از رجال سیاسی این نظام هستند، بدون اینکه بفهمند این پیکان چند دقیقا کجا را باید نشانه رود، صرفا می‌خواهند این موضوع را نشانه ی فساد یک حزب خاص بدانند و برای خودشان از آب کره بگیرند.

احمق . [ اَ م َ ] (ع ص ) . مردمی که فکر می‌کنند در رژیم قبلی بیشتر از نظام کنونی لفت و لیس وجود داشت و اکنون فقط چند تا ناخاله هستند که از این کارها می‌کنند و آبروی نظام را می‌برند.

ناامید. [ اُ ] (ص مرکب ). من! دقیقا خود من! نا امید از مردمم، از حکومتم، از کشورم، از خودم و از هرچه فکرش را بکنید.