امر به معروف و نهی از منکر خیلی خوب است. به آن اعتقاد دارم. اما به طرز غریبی حس می‌کنم هرچه آدم بدتری می‌شوم، بیشتر به دیگران ایراد می‌گیرم. با این روند کم کم شبیه می‌شوم به آن کاراکتر معروف فیلم‌ها و داستان‌ها و شعرهای ایرانی، یعنی همان مرد میان‌سال تپلی و کله گنده‌ای که خودش در خفا همه کار می‌کند اما جلوی مردم پشت ریش و نماز و حجش قایم شده و به مستحبات رعایت نکردن بقیه گیر می‌دهد. کاراکتری با بازی محمدرضا شریفی نیا !